Langsætrane i solbad og melis på høge toppar
Måndag 25. august – for ein dag!
To veker i juli med opp i over 30 grader i skuggen sådde snargroande optimisme som røta seg fort. Men, etter kvart vart det landing med eit plask. Yr, tårevåt luft og regn om att og om att utan ende. Vart å mosjonere skrotten mellom byene. Ikkje nokon som gisna i alle fall. Null behov for botox. Så kom endringa.
Sjølvsagt måtte vi oppleve Langsætrane att. Kjekt å sjå nokre husdyr i det fjerne. Dei kallar fram minne om stølslivet som var. Nyte nista ved elvekanten. Vatnet sig roleg forbi. Kjenne roa. Sjå småkrea leike seg. Bryt vasstilla med små hopp og sprett. Lagar ringar. Dei flatar ut. Vert borte. Nye krehopp. Fleire krehopp.
Dag etter dag gret englane heilt til Vårherre tykte det var nok og sa: Tørk tårene!
Så ei natt dryssa han melis på høgste toppane og gledde oss med varmande sol.
